Ugovorom o licenci omogućavaš svojim klijentima da koriste računarski program, tokom određenog ili neograničenog vremenskog perioda.
Pri tome, vlasnik računarskog programa ostaješ ti i možeš ga davati na korišćenje, pod uslovima definisanim ugovorom o licenci, neograničenom broju klijenata.
U ugovoru o licenci ti si davalac licence, a lica kojima omogućavaš njegovo korišćenje su sticaoci licence i dužni su da se pri korišćenju softvera pridržavaju svih uslova koji su definisani ugovorom o licenci.
Na osnovu ugovora o licenci, sticaoci licence imaju pravo da koriste tvoj računarski program, a mogu imati pravo da ga u tu svrhu umnože u određenom broju primeraka ili da ga podlicenciraju trećim licima, na način i pod uslovima iz ugovora o licenci.
Vrsta i obim prava koja će uživati sticalac licence zavisi od tipa licence, koje mogu biti:

• Vlasnička licenca (Proprietary License), koja davaocu licence omogućava da zadrži vlasništvo nad računarskim programom za sebe, dok sticalac licence može da koristi kopiju računarskog programa pod strogo definisanim uslovima koja prethodno mora izričito da prihvati
• Slobodna licenca (Free License), kojom se na sticaoca licence prenosi vlasništvo nad kopijom računarskog programa i pravo da tu kopiju koristi, bez bilo kojih drugih prava
• Licenca otvorenog koda (Open Source License), kojom se XX a koja može biti u formi copyleft licence i u formi permissive licence

Pored toga, neophodno je ugovorom o licenci definisati (ne)ekskluzivnost kao i teritorijalna ograničenja važenja licence.
Najzad, još jedan od važnih elemenata je definisanje odgovornosti za nedostatke računarskog programa kao i prava i obaveze u slučaju isporuke ažuriranih verzija računarskog programa.